Podatek od spadków i darowizn

Podatek od spadków i darowizn należy do grupy podatków bezpośrednich, naliczanych od wpływu majątkowego. Podlegają mu wszelkie rzeczy nabyte na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz jakiekolwiek prawa majątkowe, obowiązujące w granicach państwa polskiego. Naliczany jest w wypadku, kiedy przyznany zostanie m.in. spadek, darowizna lub zachowek oraz nabyte zostaną określone prawa majątkowe.

Podatek od spadku i darowizny nie dotyczy osób nieposiadających polskiego obywatelstwa oraz miejsca stałego zamieszkania na terenie Polski. Również nabycie praw autorskich, pokrewnych bądź znaków towarowych nie podlega opodatkowaniu. Innym wzbogaceniem się, przy którym nie ma konieczności uiszczenia dodatkowej opłaty, jest nabycie środków z programu, funduszu lub konta emerytalnego.

Regulowanie należności z tytułu podatku od spadków i darowizn prowadzone jest w trzech grupach. Każda posiada inną stawkę podatkową. Pierwsza grupa dotyczy osób z najbliższego pokrewieństwa (małżonkowie, rodzice, rodzeństwo, teściowe, synowa, zięć, itd.), dlatego stawka jest najwyższa i wynosi 9637 zł. Nabywcy z drugiej grupy, która obejmuje dalszych członków rodziny (kuzynostwo, wujostwo, szwagier, szwagierka), muszą zapłacić 7276 zł. Do trzeciej grupy podatkowej zaliczani się pozostali nabywcy, w tym wypadku stawka podatkowa wynosi 4902 zł. Podział na grupy nie obowiązuje w momencie nabycia rzeczy bądź prawa na zasadzie zasiedzenia. Wówczas dla wszystkich naliczana jest jednakowa stawka podatku, wynosząca 7 proc.

Osobą upoważnioną do uregulowania tego podatku w formie dokumentu prawnego jest notariusz, który odpowiednio wcześniej otrzymał od rzeczoznawcy informacje o wartości nabytych rzeczy lub praw. Z dniem 1 stycznia 2007 roku weszło w życie rozporządzenie, iż zwolnienie z podatku od spadku i darowizn będzie obowiązywało dla nabywców z I grupy, którzy w terminie do 6 miesięcy zgłoszą informacje właściwemu naczelnikowi Urzędu Skarbowego. Termin ten powiązany jest z okresem składania zeznania, który wynosi właśnie 6 miesięcy od śmierci osoby, po której nabyte zostały dane dobra materialne.