Czym jest opłata klimatyczna?

Opłata klimatyczna jest to ogólne określenie zawierające w sobie dwa rodzaje opłat, klimatyczną i uzdrowiskową. Jest to nic innego jak podatek, jaki muszą zapłacić turyści, którzy przebywają na pewnych obszarach, w pewnych miejscowościach, powyżej jednej doby. Ten rodzaj zobowiązania finansowego stanowi dodatkowy dochód dla budżetu danej gminy.

Nie każda jednak gmina ma możliwość i prawo do pobierania od turystów opłaty miejscowej lub uzdrowiskowej. Podatek ten może być ustalony przez Radę Miasta tylko w momencie, gdy dany teren charakteryzuje się szczególnymi warunkami klimatycznymi, wypoczynkowymi, krajobrazowymi lub turystycznymi. O tym, czy dana gmina spełnia te wymagania decydują warunki zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie musi spełniać dana miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową. Opłata miejscowa pobierana jest za każdy dzień pobytu w danymi miejscu, przy pobycie dłuższym niż jedna doba. Wynika stąd, że ten obowiązek podatkowy przekształca się w zobowiązanie podatkowe wraz z upływem każdej doby pobytu. Dlatego taksa ta nie powinna być pobierana przez hotele, czy inne ośrodki turystyczne oferujące pobyt wypoczynkowy, z góry, ale w ostatnim dniu pobytu turysty na danym obszarze.

Drugą z opłat zaliczającą się do ogólnej nazwy opłat klimatycznych jest opłata uzdrowiskowa. Może ona być pobierana tylko i wyłącznie na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej. Wszelkie kryteria, jakie muszą zostać spełnione do uzyskania tego tytułu, określa ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej.

Przepisy o podatkach lokalnych zakładają również, że od jednego turysty może być pobrana tylko jedna opłata. W praktyce oznacza to, że przebywając na terenie o statusie uzdrowiska, obowiązkowe będzie uiszczenie opłaty podwyższonej, czyli uzdrowiskowej, nie obowiązuje natomiast konieczność wniesienia opłaty miejscowej. Nie ma możliwości podwójnego opodatkowania.

Maksymalna wysokość stawek za opłatę miejscową i uzdrowiskową ustalana jest każdego roku przez Ministra Finansów. W myśl tych przepisów, każda miejscowość może mieć ustaloną inną wysokość za opłatę klimatyczną, jednakże kwota ta nie może być wyższa od przewidzianych na dany rok progów podatkowych.

Na rok 2014 przewidziano następujące maksymalne stawki opłat klimatycznych:

• 2,19 zł – za opłatę miejscową;
• 3,11 zł – za opłatę miejscową, ale w miejscowościach posiadających status obszaru ochrony uzdrowiskowej;
• 4,30 zł – za opłatę uzdrowiskową.

Z opłat klimatycznych zwolnione są osoby przebywające w szpitalach, niewidome oraz ich przewodnicy, grupy zorganizowane dzieci i młodzieży szkolnej oraz podatnicy podatku od nieruchomości, którzy na danym terenie posiadają swoje domki letniskowe. Te zwolnienia od opłat są obligatoryjne i zagwarantowane przez ustawę. Dodatkowo niektóre gminy mogą stosować inne zwolnienia podatkowe lub ulgi w pobieranych opłatach, na podstawie uchwały Rady Miasta.